Organizacja i zadania krajowych izb gospodarczych sektora telekomunikacji
Loading...
Editors
Authors
Marciniak, Piotr
Date
2019
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo Adam Marszałek
ISBN
978-83-8180-041-9
DOI
Language
pl
Keywords
izby gospodarcze, samorząd gospodarczy, telekomuniakcja, izby handlowe, stowarzyszenia, związek pracodawców, spółka, lobbing,
Abstract
Przeprowadzona w niniejszym opracowaniu analiza koncepcji, ewolucji oraz teraźniejszości izb gospodarczych branży telekomunikacyjnej wskazuje bezsprzecznie na celowość powołania samorządu gospodarczego w Polsce. Jego brak jest niewątpliwie niekorzystny dla polskiej gospodarki i obniża efektywność polityki gospodarczej rządu
Przyszłość izb gospodarczych sektora telekomunikacyjnego rozpatrywać można jednak wyłącznie w kontekście całościowej ewolucji koncepcji samorządu gospodarczego w Polsce. W literaturze, jak również we wnioskach opartych na analizie praktyki działania izb, wydaje się być bezdyskusyjne, że obecny model prywatnoprawnych organizacji pracodawców jest nieefektywny dla wszystkich zainteresowanych stron, jak również niereprezentatywny dla rynku. Wymaga w związku z tym przebudowy.
W tym kontekście izby gospodarcze branży telekomunikacyjnej nie mogą i nie powinny dalej działać jako niewielkie organizacje branżowe konkurujące ze sobą o wąską grupę dobrowolnie zrzeszających się ok. 5% przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Nie wydaje się również celowe i możliwe, by mógł zastąpić je wyspecjalizowany samorząd branżowy zorganizowany na wzór samorządów zawodowych. Izby te powinny natomiast (a w zasadzie ich członkowie) zostać włączone w duże organizacje subsektorowe, działające jako pełnowymiarowe organizacje samorządu gospodarczego, których koncepcja sformułowana została w rozdziale 7.4.
Tak bowiem, jak m.in. wspomniane w rozdziałach 2.3. i 2.4. etatystyczne i centralnie sterowane modele azjatyckie nie pasują do dzisiejszej, polskiej rzeczywistości społeczno-gospodarczej, tak i terytorialnie zorganizowany model kontynentalny, będący efektem XIX-wiecznych przemian wynikających z rewolucji przemysłowej i zmian społecznych oraz potrzeb polityczno-gospodarczych powiązanych z interwencjonizmem niemieckim czy francuskim, również nie przystaje do rzeczywistości i wyzwań XXI w. oraz krajowego dorobku będącego efektem blisko już 30-letniej współpracy polskich przedsiębiorstw.
Nie sprawdza się też koncepcja organizacji funkcjonujących obecnie w formule zdefiniowanej w 1989 r. ustawą o izbach gospodarczych.
Powołanie subsektorowo zorganizowanego samorządu gospodarczego czerpać może z wypracowanego dotychczas dorobku, jak również wychodzi naprzeciw zmianom społecznym i gospodarczym, w których lokalizacja przedsiębiorcy, pracownika i przedsiębiorstwa ma coraz bardziej mobilny oraz zależny od nowych technologii i globalnych procesów charakter. W ciągu ostatnich 30 lat branża telekomunikacyjna uległa głębokiej przemianie. Globalizacja łączności oraz procesów inwestycyjnych w zakresie telekomunikacji z jednej strony, jak również silna integracja TIK (technologii informatyczno-telekomunikacyjnych) z rosnącą liczbą produktów i procesów technologicznych powodują, iż branża ta jest jednym z najlepszych przykładów konieczności sektorowego podejścia do organizacji nowoczesnych samorządów gospodarczych, które będą mogły sprostać wymaganiom rynku i pełnić realnie motywujący charakter dla jego uczestników. Już teraz większość omawianych w niniejszym opracowaniu izb gospodarczych zrzesza różnorodne podmioty technologiczne – od telekomów po producentów AGD. Postulowane w rozdziale 7.4. spojrzenie sektorowe znajduje więc również oparcie w praktyce izb i potrzebach przedsiębiorstw.
Przyszłość izb gospodarczych sektora telekomunikacyjnego rozpatrywać można jednak wyłącznie w kontekście całościowej ewolucji koncepcji samorządu gospodarczego w Polsce. W literaturze, jak również we wnioskach opartych na analizie praktyki działania izb, wydaje się być bezdyskusyjne, że obecny model prywatnoprawnych organizacji pracodawców jest nieefektywny dla wszystkich zainteresowanych stron, jak również niereprezentatywny dla rynku. Wymaga w związku z tym przebudowy.
W tym kontekście izby gospodarcze branży telekomunikacyjnej nie mogą i nie powinny dalej działać jako niewielkie organizacje branżowe konkurujące ze sobą o wąską grupę dobrowolnie zrzeszających się ok. 5% przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Nie wydaje się również celowe i możliwe, by mógł zastąpić je wyspecjalizowany samorząd branżowy zorganizowany na wzór samorządów zawodowych. Izby te powinny natomiast (a w zasadzie ich członkowie) zostać włączone w duże organizacje subsektorowe, działające jako pełnowymiarowe organizacje samorządu gospodarczego, których koncepcja sformułowana została w rozdziale 7.4.
Tak bowiem, jak m.in. wspomniane w rozdziałach 2.3. i 2.4. etatystyczne i centralnie sterowane modele azjatyckie nie pasują do dzisiejszej, polskiej rzeczywistości społeczno-gospodarczej, tak i terytorialnie zorganizowany model kontynentalny, będący efektem XIX-wiecznych przemian wynikających z rewolucji przemysłowej i zmian społecznych oraz potrzeb polityczno-gospodarczych powiązanych z interwencjonizmem niemieckim czy francuskim, również nie przystaje do rzeczywistości i wyzwań XXI w. oraz krajowego dorobku będącego efektem blisko już 30-letniej współpracy polskich przedsiębiorstw.
Nie sprawdza się też koncepcja organizacji funkcjonujących obecnie w formule zdefiniowanej w 1989 r. ustawą o izbach gospodarczych.
Powołanie subsektorowo zorganizowanego samorządu gospodarczego czerpać może z wypracowanego dotychczas dorobku, jak również wychodzi naprzeciw zmianom społecznym i gospodarczym, w których lokalizacja przedsiębiorcy, pracownika i przedsiębiorstwa ma coraz bardziej mobilny oraz zależny od nowych technologii i globalnych procesów charakter. W ciągu ostatnich 30 lat branża telekomunikacyjna uległa głębokiej przemianie. Globalizacja łączności oraz procesów inwestycyjnych w zakresie telekomunikacji z jednej strony, jak również silna integracja TIK (technologii informatyczno-telekomunikacyjnych) z rosnącą liczbą produktów i procesów technologicznych powodują, iż branża ta jest jednym z najlepszych przykładów konieczności sektorowego podejścia do organizacji nowoczesnych samorządów gospodarczych, które będą mogły sprostać wymaganiom rynku i pełnić realnie motywujący charakter dla jego uczestników. Już teraz większość omawianych w niniejszym opracowaniu izb gospodarczych zrzesza różnorodne podmioty technologiczne – od telekomów po producentów AGD. Postulowane w rozdziale 7.4. spojrzenie sektorowe znajduje więc również oparcie w praktyce izb i potrzebach przedsiębiorstw.
Description
<< s. 17-31 >>
Rozwój samorządności zawodowej i gospodarczej
<< s. 32-44 >>
Modele samorządu gospodarczego na świecie
<< s. 45-60 >>
Regulacje prawne dotyczące izb gospodarczych w Polsce
<< s. 61-72 >>
Charakterystyka przedsiębiorców telekomunikacyjnych w Polsce
<< s. 73-89 >>
Status prawny krajowych izb gospodarczych sektora telekomunikacyjnego
<< s. 90-109 >>
Organizacje branżowe niebędące izbami gospodarczymi, a podejmujące działania w sferze izb gospodarczych
<< s. 110-132 >>
Przyszłość izb gospodarczych w Polsce
Rozwój samorządności zawodowej i gospodarczej
<< s. 32-44 >>
Modele samorządu gospodarczego na świecie
<< s. 45-60 >>
Regulacje prawne dotyczące izb gospodarczych w Polsce
<< s. 61-72 >>
Charakterystyka przedsiębiorców telekomunikacyjnych w Polsce
<< s. 73-89 >>
Status prawny krajowych izb gospodarczych sektora telekomunikacyjnego
<< s. 90-109 >>
Organizacje branżowe niebędące izbami gospodarczymi, a podejmujące działania w sferze izb gospodarczych
<< s. 110-132 >>
Przyszłość izb gospodarczych w Polsce
Citation
P. Marciniak, Organizacja i zadania krajowych izb gospodarczych sektora telekomunikacji, Toruń 2019.