Rozważania zawarte w niniejszej pracy dotyczą następujących kwestii: jakie przesłanki powinno spełniać używanie znaku towarowego, aby mogło zostać uznane za rzeczywiste jego używanie, czyli takie, które pozwala na zachowanie prawa ochronnego oraz czy i jakie okoliczności należy uznać za usprawiedliwiające utrzymanie ochrony w mocy w przypadku braku jego rzeczywistego używania?
Analiza powyższych zagadnień miała na celu weryfikację tezy o odmiennym znaczeniu pojęć „używanie” i „rzeczywiste używanie”, jak i funkcji oraz formy, w jakiej używany jest znak dla tych pojęć. Wyniki wskazują, że nie każde używanie znaku, które jest istotą prawa ochronnego, jest równoznaczne z rzeczywistym używaniem.